Gebroken, door elkaar heen geschud. De grip kwijt. We hebben het allemaal wel eens. In het groot of in het klein. Tegenslagen die je echt even stopzetten. In dit blog ga ik in op de vraag: hoe kan je omgaan met tegenslagen?
Pijnlijk
Tegenslagen doen pijn. Je kunt het voelen in je lichaam. Een mengeling van schrik, angst met verdriet. En misschien ook woede: “waarom gebeurt mij dit?”. Of, zoals ik wel eens reageer: “is dit nou nodig?” Soms hield je er al rekening mee, andere keren komt het volslagen onverwacht.
Schrapzetten
Wat ik zelf goed ken bij tegenslagen: ik zet mijzelf schrap. Mijn lichaam komt op spanning te staan. Soms voor langere tijd. En raak ik er aan gewend. Wanneer ik niet oplet, kan ik zomaar een paar dagen in een staat van stress zijn. Terwijl ik dat niet opmerk. Het lichaam staat klaar om gevaar aan te gaan. Terwijl dat zelden nodig is.
Bewust
Tegenslagen kunnen je dus ongemerkt doen schrapzetten. Dat betekent dat omgaan met tegenslagen in de eerste plaats vraagt om bewustzijn. Want alleen als je ziet hoe je automatisch reageert op tegenslagen, kan je er iets mee. En juist dat is lastig. Het is niet makkelijk om steeds in het hier en nu op te merken, wat er gebeurt met ons, in ons.
Wegduwen
De meeste mensen (ik ook) zijn gewend om wat onaangenaam is, weg te duwen. Dat helpt niet, maar we proberen het toch. En, als ik naar mijzelf kijk, hou ik het ook héél lang vol. Tot er iets gebeurt, waardoor de balans doorslaat. En het onaangenamer wordt het probleem te negeren, dan het aan te zien. Best jammer, dat het geregeld zover moet komen :).
Toelaten
Een andere strategie in het omgaan met tegenslagen is: toelaten. Zodra ik dit schrijf, reageert mijn ego cynisch: “Ja leuk hoor, zo’n cliché. Hebben we echt wat aan.” Maar ja, het is wel waar. Voor mij in ieder geval. Toelaten wat ik ervaar. Al is het maar een paar minuten. Dat brengt me aan ‘de overkant’, waar ik weer realistisch kijk naar wat er is.
Hart
Héél concreet betekent dat: ik stop met wat ik doe. Ik ben stil en focus op mijn hartsgebied. Ik doe niks, alleen dat. Ons hart is zo’n magische plek. Veel meer dan een organische pomp. Het is onze plek waar moed, vertrouwen en overgave gewoon ‘is’. Als we het maar toelaten, zover als we kunnen.
Zien en voelen
Na het eventjes niets doen breng ik ‘de tegenslag’ naar mijn hart. Ik doe dat zowel visueel als gevoelsmatig. Ik zie en voel het probleem, de teleurstelling. Eerst zie ik het voor me en dan ‘pak’ ik het op en breng het naar de grote ruimte van mijn hart. Daar mag het gewoon even zijn.
Vertrouwen
Meestal schieten er allemaal ideeën door mijn hoofd. Over wat de tegenslag betekent. En wat ik ermee moet. Het beste is, dat maar te laten langskomen. Het te zien en erop niet op te reageren. Vertrouwend dat vanzelf helder wordt, wat er is en wat ik misschien kan doen.
Hulp
En soms kan het helpen, je voor te stellen dat iemand bij je is. Een vriend, familie. Net wie je daarin het prettigst vindt. Je kan dan rustig eens observeren, hoe de ander reageert op jouw tegenslag. Welke woorden, gezichtsuitdrukking, gebaren. En kijk wat dat met jou doet. Wat resoneert? En wat niet?
Kleur, datum
Een andere manier om om te gaan met tegenslag, is het werken met kleuren. Wanneer je voor je ziet dat die tegenslag in je hartsgebied ligt: omgeef het met de kleur die bij je opkomt. Laat het in elke cel van ‘het probleem’ doordringen. Zet de datum van vandaag er bij of erop. En observeer ook hier, wat er gebeurt.
Je hoeft niets
Het klinkt misschien tegenstrijdig: je kan iets doen, maar je hoeft niets? Toch is dat wat mij betreft wel essentieel. Het uitgangspunt is: deze tegenslag overkomt mij. Ik sta er bij stil. Het dwingt mij tot niets. Ik ben vrij te ervaren, wat het met mij doet. Ik ben vrij te kiezen of en hoe ik reageer.
Nood
Natuurlijk: er zijn wel degelijk tegenslagen waar je maar beter actie op kan ondernemen. Wanneer ik bijvoorbeeld een hernia krijg, kan ik in mijn hart verblijven tot ik een ons weeg, Mijn lichaam heeft hulp nodig in het herstellen. Dus doe ik er goed aan, met een fysiotherapeut aan de slag te gaan.
Fantasie
En toch vind ik het essentieel, werkelijk stil te staan bij wat er is gebeurd. Wanneer ik dat niet doe, leef ik door in een fantasie. Dan laat ik alle aannames die ik heb over mijn situatie, voortwoekeren. Ik laat mij dan leven door een script, dat ik niet eens zelf gemaakt heb. En meestal is dat geen script dat ik wil leven.
Script
Als voorbeeld: toen het kapotte beeld op de foto bovenaan, bezorgd werd bij mij, ging gelijk een script aan over verspilling. Dat gaat ongeveer zo: “Hoe kan ik zo dom zijn te denken dat dit zou lukken? Wedden dat ik al mijn geld kwijt ben zo?” Precies wat ik als kind te horen kreeg in vergelijkbare situaties. Maar ja, ik ben geen 9 meer. Dit script helpt mij niet.
Vriendelijk
Daarom laat ik deze tegenslag toe. En ontvang het zoals ik hierboven beschrijf. In mijn hart, met vriendelijkheid. Om dan vanzelf te merken, wat dit voor mij is. En wat ik ermee wil. Zo schat ik op waarde, wat is.
Christiaan Vroegindeweij
Energetisch therapeutMeer licht in de wereld. Dat is mijn doel. Daarom begeleid ik mensen naar een leven met meer vrijheid. Bevrijding van patronen die je niet meer dienen.