‘Oei, ik groei’

Op mijn site is mijn liefde voor persoonlijke ontwikkeling het eerste wat ik over mijzelf zeg. En dat klopt: voor mij is jezelf ontwikkelen ontzettend belangrijk. Maar eigenlijk is dat slechts mijn conclusie. Er gaat een verhaal aan vooraf.

‘Oei ik groei’

Ouders kennen meestal wel de boeken ‘Oei, ik groei’. Die beschrijven de ontwikkelstappen van kinderen in hun eerste jaren. Het helpt gedrag te herkennen als een ontwikkelstap die bij een bepaalde leeftijd hoort. Dat geeft context aan de soms wel erg uitdagende gedragingen van je kind. Voor volwassenen zijn er niet zulke vastomlijnde, volgtijdelijke groeistappen. Al laten boeken zoals ‘Dagboek van de ziel’ van Bertie Hendriks zien dat er wel degelijk duidelijk onderscheidende fasen in het leven zijn.

“Oh, ik groei?”

Zoals het bij mij vaak gaat: ik merk pas ergens halverwege, dat ik in een groeiproces zit. Aan het begin voelt het eerder problematisch. Ik kan er wel abstract over denken: ‘Wat fijn, ik ga weer groeien!’ Maar zo werkt het toch niet. “Ik wil niet”, “waarom nu wéér”, “ik dacht toch klaar te zijn met….”. In plaats van plezier is het teleurstelling, weerstand en zorg. Of positief gezegd: een vurige wens dat het toch niet nodig blijkt.

Blokkade

Groei betekent iets aangaan, een blokkade. Wat mij tegenhoudt om te weten wat ik wil en daar naar te leven. Dat kan van alles zijn. Het gevoel teveel of te weinig te zijn, te lief of te scherp, te verdrietig of altijd maar lollig, te eigenzinnig of te aangepast.

Vastberaden

Een proces van heel worden is er niet zomaar. Je hebt als het ware de energie neer te zetten dat je er echt voor gaat. Dat je he-le-maal klaar bent met die blokkade. Ik vind dat zelf de ingewikkeldste. Want meer dan eens blijk ik wel van de blokkade af te willen, maar dan graag zonder die onzekerheid in te gaan. De onzekerheid dat je niet weet wat er gebeurt wanneer er iets in mij verandert. Ik weet wat ik hebt en niet wat ik krijg. “Mag ik a.u.b. een instant oplossing?”

Zielsveel

Dat werkelijk willen is verbonden aan het in de ogen kijken van het donkere. Het is angst en pijn die je daar weghouden. Vakkundig voorkomen (vaak met hele goede reden) dat je zag wat er aan de hand is in je. Wat niet is verwerkt of niet erkent. Die wilskracht, dat zielsverlangen heeft zich daarop te richten. Wil je écht zien hoe het is?

Nieuw gebied

Maar toch gebeurt het dan. Voor mij vaak onverwacht. Dan ben ik door die flessenhals, langs de poort met de poortwachters. Dan is het nog niet klaar. Maar de verandering is volop gaande. Er is geen weg terug. De boel is opgeschud. Dat kan desoriënterend voelen. Als een dropping in vreemd gebied.

Opluchting

In deze fase gebeurt het mij vaak dat iemand mij vertelt dat ik groei. Want ik heb het dan zelf niet eens zo door. Te zeer in beslag genomen met de vele gevoelens die dan door mij heen gaan. Wanneer iemand dan een transformatie bij mij ziet, heb ik tranen van opluchting. Zeker wanneer het om stevige issues gaat: herboren worden kan alleen na het sterven. Metaforisch in dit geval dan hè.

Tastend

In dat nieuwe gebied is er ruimte om mijzelf anders te gedragen. Soms zijn het kleine, kleine dingetjes. Soms grote dingen. Deze keer zeg ik nee tegen mijn leidinggevende. Heb ik een dag zonder telefoon. Of nu vier ik mijn verjaardag eens uitbundig. Bel ik wel met die vriend. Of boek ik helemaal alleen voor mijzelf die retraite.

Jippie, groei!

Dus achteraf is het makkelijk praten. Dan ben ik gewoon blij en trots dat het gelukt is. En dat gevoel groeit naarmate ik vaker deze reis maak. Vandaar dat ik volmondig op mijn site zet, dat ik van groei hou. Het maakt het leven in ieder geval een stuk minder saai.

Christiaan Vroegindeweij

Energetisch therapeut

Meer licht in de wereld. Dat is mijn doel. Daarom begeleid ik mensen naar een leven met meer vrijheid. Bevrijding van patronen die je niet meer dienen.